Κλασική λογοτεχνία Λειβαδίτης Neil Gaiman Ηλεκτρονικοί Αναγνώστες Jo Nesbo
  • Ο Κ. Σ. μας μιλάει για την αξία των κλασικών αριστουργημάτων…

     

    240152 Lev-Grigoryevich-Solovyev, The Magic Lantern

     

     

    Η επιστροφή στην κλασική λογοτεχνία είναι σαν την επιστροφή στο σπίτι.

     

    Ο ορισμός της κλασικής λογοτεχνίας είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, με πολλούς φιλόλογους, συγγραφείς και βιβλιόφιλους να διαφωνούν για το τι ακριβώς καθιστά ένα βιβλίο κλασικό. Από μία “αντικειμενική” άποψη (όσο μπορεί να υπάρχει αντικειμενικότητα στην τέχνη) κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι, διαβάζοντας τους κλασικούς συγγραφείς, ξέρεις ότι διαβάζεις κάτι αδιαμφισβήτητα καλό, κάτι το οποίο έχει κρίνει ο χρόνος και που οι αναγνώστες ανά τον κόσμο το έχουν αναγάγει σε αριστούργημα.  Επιπλέον, η κλασική λογοτεχνία μας βοηθά να κατανοήσουμε την εξέλιξη της λογοτεχνίας ως Τέχνης και συνεπώς να τοποθετήσουμε σε ένα κριτικό και εξελικτικό πλαίσιο τη σύγχρονη λογοτεχνία.

     

    Η κλασική λογοτεχνία, δοκιμασμένη στο χρόνο, ώριμη και μεστή, γήινη και αιθέρια, έχει μία διαχρονικότητα σχεδόν ιερή. Είναι άξιο θαυμασμού πώς οι μεγάλοι συγγραφείς διεισδύουν μέσα από τα γραπτά τους βαθιά στον ανθρώπινο ψυχισμό, παρουσιάζοντας έμμεσα φιλοσοφικά και ηθικά ζητήματα της εποχής τους, που τελικά κρίνονται επίκαιρα μέχρι και σήμερα. Όλα αυτά βέβαια γίνονται με μία αξιοπρόσεκτη τέχνη και όχι με αστείες εκλαϊκεύσεις και εύκολους αφορισμούς. Πρόκειται για ένα είδος τέχνης που στις μέρες μας δύσκολα συναντάται, ή και να υπάρχει, είναι δύσκολο να αναδειχθεί για διάφορους λόγους.

     

    Άκουσα πρόσφατα έναν Έλληνα συγγραφέα να λέει, αναφερόμενος στους Τολστόι και Ντοστογιέφσκι, ότι ο Θεός τους ψιθύριζε στο αυτί τι να γράψουν (μία φράση τόσο κοινότοπη πλέον που ακούγεται για όλες τις μορφές τέχνης και για όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες). Σκέφτηκα ότι αυτό που ισχύει είναι μάλλον το αντίστροφο: είναι οι μεγάλοι καλλιτέχνες που μέσα από τα έργα τους ψιθυρίζουν σε εμάς τα μυστικά και τις κρυφές αλήθειες του γίγνεσθαι. Κρατώντας ένα μικρό λυχνάρι φωτίζουν το σπήλαιο του πνεύματός μας κι έπειτα μας το αφήνουν δανεικό, να το κρατήσουμε εμείς κι άλλο μέσα μας μέχρι να γίνουμε πληρέστεροι και τότε μόνο, έχοντας αγγίξει την αλήθεια του έσω μας (άρα και της ανθρωπότητας), έστω και μια σπιθαμή περισσότερο, μας επιτρέπουν να μεταλαμπαδεύσουμε θραύσματα της ψυχής του κόσμου σε άλλους.

     

    Γι’ αυτούς που σκοπός της τέχνης δεν είναι απλά η διασκέδαση, η κλασική λογοτεχνία έχει πολλά να προσφέρει. Κάθε λέξη έχει το βάρος και την ουσία που θα δημιουργήσει τη σοφία της πρότασης, που με τη σειρά της θα δημιουργήσει την αλήθεια της Τέχνης. Πρέπει, επίσης, να προσθέσω ότι η ζεστασιά της κλασικής λογοτεχνίας είναι η καλύτερη παρηγοριά, σαν τον καλό φίλο που έχει πάντοτε κάτι να μας πει και πάντα μας ακούει. Γιατί αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της μεγάλης Τέχνης, άρα και της καλής λογοτεχνίας: όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι μαζί της, πραγματοποιείται ένας διάλογος ανάμεσα στο έργο του λογοτέχνη και στον αναγνώστη τον ίδιο, ένας διάλογος που ελάχιστοι τον ακούνε αρχικά,  μιας και φτάνει μόνο στα αυτιά της ψυχής. Φωλιάζει εκεί και όποτε τον χρειαζόμαστε φυσάει σαν αέρας προς τα έξω: σε δύσκολες στιγμές, σε στιγμές ευτυχισμένες, δημιουργίας, ανάγκης, έκφρασης, βοήθειας.

     

    Η κλασική λογοτεχνία είναι εκείνο το ρυάκι, δίπλα στο οποίο ξαπλώνουμε για να ακούσουμε την ψυχή μας. Η κλασική λογοτεχνία είναι σαν την επιστροφή στο σπίτι, ο Οδυσσέας που ξαναγεννήθηκε Οδυσσέας επιστρέφοντας στο σπίτι.

  •  

     

    Η Φ. Μ. γράφει για τον Τάσο Λειβαδίτη…

    803414_10151512221956425_1693000135_n


    Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα


    [σκόρπιοι στίχοι και φράσεις]



    Γεγονότα και πρόσωπα της πιο ωραίας μου ζωής, της φανταστικής:

    … οι εραστές μέσα στην κάμαρα απλώνουν τα χέρια ο ένας στον άλλο

    ενώ εκείνοι στέκονται έξω, μόνοι…

    Έζησα κι εγώ αφηρημένα –βέβαια αγάπησα τα ιδανικά της ανθρωπότητας

    Αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα

    Τώρα ανεβαίνω σε μια άμαξα απ’ αυτές που διασχίζουν τον ύπνο μου

    και δραπετεύω. Θα με ξαναβρείτε στα ωραιότερα ποιήματα

    Του άλλου αιώνα.



    Και η ποίηση είναι σαν να ανεβαίνεις μια φανταστική σκάλα

    Για να κόψεις ένα ρόδο αληθινό.

    Εξάλλου από τόσα χρόνια που ζήσαμε δε μένει παρά μια θολή ανάμνηση όπως από ‘να βιβλίο παλιό

    Που δε θα ξαναδιαβάσεις.

    Θυμάσαι εκείνο το βράδυ που μου πες "αυτό που θα μας συντρίψει ήταν από

    την πρώτη μέρα εδώ κοντά μας"

    «Τι θέλεις να πεις;» σε ρώτησα

    Δεν απάντησες, χίλια χρόνια τώρα και δεν απάντησες

    Απ’ όλα μπορείς να σωθείς εκτός απ’ τη νοσταλγία σου για κάτι πολύ μακρινό

    που δεν το θυμάσαι.

    Εξάλλου ο ρόλος μου πάντα ήταν να κρατάω ξύπνιο αυτό το ηλίθιο φάντασμα

    Μιας παλιάς ευτυχίας


    "Πεθαίνουμε στερημένοι σ’ έναν παράδεισο από λέξεις."



     

    730586_10151512221961425_1393677262_n

     


    Πού να καταλάβεις μέσα σε τόσα ψεύτικα πράγματα μια απλή αλήθεια;

    Και συνήθως σκοτώνουμε το παρόν με το φόβο ή την τύψη

    Μα πιο πολύ με το όνειρο

    Εξάλλου τι άλλο είναι ο κόσμος από εκείνη τη μεγάλη υπόσχεση

    Τι άλλο η αμαρτία από το να μην αγαπάς τον εαυτό σου

    Τι άλλο η ανωνυμία από το να ζήσεις αγνός και να φύγεις αγνότερος


    Άκου

    όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο

    Είμαστε κιόλας νεκροί.

    Τα βράδια κλαίμε το πρωί ονειρευόμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο

    Αλλά γιατί τόση θλίψη από πράγματα τόσο αξιαγάπητα;

    Ω, ασυλλόγιστα πουλιά που ξαναφέρνετε την άνοιξη!

    … είναι ακόμα κι εκείνο το αμείλικτο της νεότητας που όλα τα αστέρια δεν μπορούν να το εξευμενίσουν

    … η ευδαιμονία μιας παιδικής μέρας που έμεινε αμετάδοτη


    Ω, μη θυμάσαι, μη θυμάσαι, ο κόσμος είναι ένα παιχνίδι, κι ας πούμε ότι κέρδισες, τι θα βγει;


    Εξάλλου, δε ζητήσαμε τη νίκη –
    Μονάχα λίγη μουσική…

    Τάσος Λειβαδίτης, Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα

    Εκδόσεις Κέδρος

    803511_10151512223156425_1065412706_n


    Βιογραφία και έργο:

    Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Αναστάσεως του 1922. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς. Εξορίστηκε από το 1947 έως το 1951 στο Μούδρο, στη Μακρόνησο και μετά στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951.Το1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο «Μάχη στην άκρη της νύχτας». Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο «Χειρόγραφα του Φθινοπώρου» Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Ρωσικά, Σερβικά, Ουγγρικά, Σουηδικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Αλβανικά, Βουλγαρικά, Κινέζικα και Αγγλικά.



    Ο Λειβαδίτης συνομιλεί με πολλούς ποιητές στο μυαλό μου (το Ρίτσο της Σονάτας) ενώ στίχους του βρίσκω ακόμα και στα τραγούδια των Στέρεο Νόβα («Κύριε, να ‘χει κανείς ένα φίλο, δως του ένα σκυλί ή ένα φανάρι του δρόμου»). Ο Λειβαδίτης έχει γράψει επαναστατικά ποιήματα, ερωτικά, υπαρξιακά. Έχει τη βαθιά θλίψη του ανθρώπου που είδε μεγάλες ιδέες να γίνονται κομμάτια. Μιλάει για αξιοπρέπεια, το βαθύ δόσιμο του έρωτα, την απογοήτευση. Λατρεύει να νοσταλγεί και το μισεί ταυτόχρονα («Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει»). Πιστεύει όμως παρόλα αυτά σε ένα καλύτερο μέλλον. Έχει στιγμές που αυτή τη μικρή ηλιαχτίδα φωτός που μπαίνει απ’ το παράθυρό του δεν τη σβήνει. Την αφήνει να μπει και να τον ζεστάνει.

     

    861567_10151512221951425_1547229758_n

     

    «Ναι, αγαπημένη μου

    Εμείς γι’ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε

    για να μπορούμε να’ χουμε μια λάμπα,

    ένα σκαμνί

    ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί

    ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.

    Για να’ χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν,

    ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε…»

    «Ό, τι κι αν κάνουν θα νικήσουμε – ο κόσμος μας ανήκει.

    Το μέλλον είναι μες στην τσέπη μας σαν το κλειδί

    του σπιτιού μας»

  • Η Ρ. Α. μοιράζεται το ακόλουθο απόφθεγμα του Neil Gaiman:




  • Η Ε. Π. γράφει για το best seller του Nesbo...






    The Snowman is the fourth book about Harry Hole, Oslo’s best detective but it stands alone just fine. In my opinion it has all the requisite elements of a thriller: a complex hero at the center, an equally complex villain, plus a gallery of red herrings, more than enough to keep you guessing.The killer is called the Snowman because the killer builds one (a snowman) near the homes of his intended victims. It gives us suspense and a veritable gallery of memorable suspects makes it a great read. Once i started reading it i couldn't stop...The Snowman is a first-class roller-coaster ride....and i would suggest everyone to jump and come along if they are fans of crime novels!!!



  • Ο Κ. Σ. εξηγεί για τους ηλεκτρονικούς αναγνώστες...




    Αν και κάποτε φάνταζαν ως ένα παράξενο είδος ανάγνωσης ή ως μια πολυτέλεια, οι ηλεκτρονικοί αναγνώστες είναι πλέον διαδεδομένοι και στη χώρα μας. Πράγμα καθόλου παράξενο αν λάβει κανείς υπόψη του την πολύ προσιτή τιμή τους και την ευκολία που προσφέρουν.


    Τι ακριβώς είναι ο ηλεκτρονικός αναγνώστης; Είναι μια συσκευή που έχει σχεδιαστεί με μοναδικό σκοπό την ανάγνωση βιβλίων, οπότε δεν είναι ούτε tablet, ούτε κινητό τηλέφωνο όπως πολλοί νομίζουν. Αυτό που τα καθιστά διαφορετικά από tablets, κινητά και υπολογιστές, είναι ότι χρησιμοποιούν στην οθόνη τους τεχνολογία e-ink που σημαίνει ότι δεν εκπέμπουν ακτινοβολία όπως οι άλλες συσκευές, οπότε και δεν κουράζουν τα μάτια. Η τεχνολογία τους είναι τόσο προηγμένη που αν δείτε μια σελίδα σε βιβλίο και μία σε ηλεκτρονικό αναγνώστη δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου διαφορές, αφού ο ηλεκτρονικός αναγνώστης εξομοιώνει τη σελίδα του βιβλίου με απίστευτα φυσικό τρόπο (χωρίς να θέλω να υπερβάλλω, είναι λες και έχουν περαστεί σελίδες χαρτιού μέσα στην οθόνη). 


    Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά αφού μπορείτε να κάνετε τα πάντα, όπως ακριβώς όταν διαβάζεται ένα κανονικό βιβλίο: να γυρνάτε γρήγορα τις σελίδες, να κρατάτε σημειώσεις, να βάζετε σελιδοδείκτες, να υπογραμμίζετε. Επιπλέον ο ηλεκτρονικός αναγνώστης  υπερτερεί σε ορισμένα πράγματα: για παράδειγμα διαθέτει λεξικό (επιλέγετε μια λέξη και σας δίνει την εννοιολογική της σημασία, σε διάφορες γλώσσες), σας επιτρέπει να βρείτε μια λέξη ή φράση σε ολόκληρο το βιβλίο (κάνετε ένα απλό search, όπως π.χ. θα κάνατε στο Google). Κι αν αυτά τα προτερήματα δεν σας πείθουν, τότε σκεφτείτε και τα ακόλουθα: ο ηλεκτρονικός αναγνώστης είναι στο μέγεθος ενός βιβλίου τσέπης που σημάνει ότι άνετε τον κουβαλάτε παντού, είναι πανάλαφρος, μπορείτε να αποθηκεύσετε μεγάλο αριθμό βιβλίων, μπορείτε να αλλάξετε ανά πάσα στιγμή το είδος και το μέγεθος της γραμματοσειράς, ενώ μπορείτε και να διαβάζετε άφοβα τη νύχτα όσο σκοτεινά κι αν είναι αφού οι ηλεκτρονικοί αναγνώστες έχουν πλέον εσωτερικό φωτισμό οθόνης. 


    Ξέχασα να αναφέρω ότι οι τιμές των βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή είναι χαμηλότερες, ενώ τίτλοι κλασικής λογοτεχνίας διατίθενται δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν. Επειδή οι συσκευές είναι συνδεδεμένες με το internet μέσω wi-fi, εύκολα κατεβάζει κανείς βιβλία είτε από online καταστήματα (απευθείας) ή από τους εκδοτικούς οίκους (μέσω υπολογιστή).Οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι στην Ελλάδα ήδη μετατρέπουν τα περισσότερα (αν όχι όλα) τα νέα βιβλία τους σε ηλεκτρονική μορφή.


    Και εδώ παρουσιάζεται η μεγάλη απορία: ποιον ηλεκτρονικό αναγνώστη να προτιμήσει κάποιος. Δυστυχώς, στην Ελλάδα, τα καταστήματα διαθέτουν συγκεκριμένες μάρκες αναγνωστών, οι οποίοι δεν μπορούν (ακόμα) να συναγωνιστούν τους καλύτερους και, παραδόξως, είναι αρκετά ακριβότεροι (τις περισσότερες φορές). 


    Οι κριτικές και η προσωπική μου άποψη λένε ότι οι δύο κορυφαίοι αναγνώστες (τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο) είναι το Kobo Glo και το Kindle Paperwhite. Το πρώτο δεν είναι τόσο γνωστό στη χώρα μας, ενώ το δεύτερο είναι το πιο διαδεδομένο μιας και πρόκειται για προϊόν της Amazon. Και τα δύο τα παραγγέλνει κανείς εύκολα από το εξωτερικό και στοιχίζουν (μαζί με την αποστολή στην Ελλάδα) γύρω στα 120 ευρώ, εξευτελιστική τιμή αν κάποιος λάβει υπόψη ότι σε μαγαζιά στην Ελλάδα βρίσκει υποδεέστερους αναγνώστες με τιμές στα 300 ευρώ. Τώρα η διαφορά μεταξύ Kobo και Kindle είναι ότι το Kobo αναγνωρίζει και υποστηρίζει ελληνικά βιβλία (μιας και οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι τα εκδίδουν στην μορφή .epub) ενώ το Kindle υποστηρίζει μόνο βιβλία από το κατάστημα της Amazon (υποτίθεται ότι υπάρχει τρόπος μετατροπής των ελληνικών βιβλίων στη μορφή που αναγνωρίζει της Amazon, αλλά τονίζω ότι είναι παράνομος και, από ότι έχω ακούσει, απαιτεί μια διαδικασία). 


    Οπότε μην διστάσετε, προμηθευτείτε τον ηλεκτρονικό αναγνώστη σας, όποιος κι αν είναι αυτός! Φανταστείτε να κουβαλάτε ολόκληρη την βιβλιοθήκη σας με αγαπημένα σας βιβλία στο τσεπάκι σας ή στην τσάντα σας. Το μέγεθος είναι ιδανικό για ανάγνωση (αφήστε ότι μεγαλώνετε την γραμματοσειρά όσο θέλετε, αν και πραγματικά δεν υπάρχει λόγος) και επιπλέον μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να κατεβάσετε όποιο βιβλίο θέλετε. Όσον αφορά την τιμή, είναι απίστευτα μικρή και από τη στιγμή που τα ηλεκτρονικά βιβλία είναι φθηνότερα, σίγουρα θα εξοικονομήσετε χρήματα. Έρευνες πάντως έχουν δείξει ότι οι κάτοχοι ηλεκτρονικών αναγνωστών διαβάζουν κατά μέσο όρο αρκετά περισσότερα βιβλία από ότι αυτοί που τα προμηθεύονται στη φυσική τους μορφή. 

    Ακολουθούν δύο βίντεο που παρουσιάζουν τους δύο ηλεκτρονικούς αναγνώστες που προτείνω: Kobo Glo και Kindle Papwerhite:








  • Η Φ. Μ. γράφει για τις αστικές βιβλιοθήκες...




    Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε μια αύξηση της πρωτοβουλίας των πολιτών όσον αφορά πολιτιστικά ζητήματα και δράσεις. Βαρεθήκαμε να μένουμε θεατές σε ανιαρές εκδηλώσεις; Έχουμε ανάγκη για κάτι διαφορετικό; Σίγουρα πάντως ψάχνουμε διεξόδους στη δημιουργικότητά μας ενώ ταυτόχρονα διεκδικούμε μια αναβάθμιση του χώρου όπου ζούμε. 







  • Με αφορμή την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ζητήσαμε από εσάς να μοιραστείτε μαζί μας τα αγαπημένα σας αποσπάσματα με θέμα τον έρωτα...

    Ιδού οι αναρτήσεις σας ως τώρα:



    «Αν δεν καώ, αν δεν καείς, αν δεν καούμε
    Πως μπορεί η νύχτα να φωτιστεί.."
    Ναζίμ Χικμέτ



    ***



    Η Elena MilkyWay μας στέλνει το εξής απόσπασμα από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη:
    "Heathcliff shall never know how I love him; and that, not because he is handsome, Nelly, but because he’s more myself than I am. Whatever our souls are made of, his and mine are the same…"
    Απο τα Ανεμοδαρμενα Υψη...είπε η Καθριν όταν αποφασισε να παντρευτει τον Εντγκαρ ενώ αγαπούσε άλλον


    ***



    ‎"Δεν μ' αρέσει να δουλεύω με
    ερωτεύμενους. Ίσως γιατί τους
    ζηλεύω -κι εγώ ο ίδιος λαχταράω
    να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο
    έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι
    μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός
    θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι
    και ζητάει το φως, ενώ ο έρωτας
    συντηρείται από το μυστήριο και
    καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον
    εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ
    σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος
    του έρωτα". Ο δημιος του ερωτα, Irvin D. Yalom


    ***




    ‎"...Εμάδησα τα κρίνα και ζήτησα τα χείλη της. Θέλω την κοινωνία του κορμιού σου απόψε. Το άδυτο και άγιο βήμα της σάρκας σου ποθώ. Λειτουργός του αληθινού Θεού θα προσφέρω θυσία απόψε και θα 'ναι ναός το σώμα σου και ύμνοι τα παραληρήματα μας κι έκσταση θρησκευτική και υπερκόσμια η κομάρα μετά την ηδονή μας. Θα μεταλάβω όλων σου των κινημάτων και όλων των μυστηρίων του κορμιού σου. Και όταν εξαντλημένη γύρεις μές στα λευκά σεντόνια και αποκάμουνε τα μπράτσα σου να σφίγγουν θαλθώ να γονατίσω μπροστά σου, ώ αγία τράπεζα της ηδονής - και θα σμίξω τα χέρια μου και θα προσευχηθώ.
    Και θ' ανοίξω έπειτα τα μάτια σου και θα διαβάσω μέσα εκει στα γαλανά των βάθη το μυστήριο που μου κρύβεις..."
    «Όφις και κρίνο» Ν. Καζαντζάκης


    ***




    Ποθώ το στόμα σου , τη φωνή , τα μαλλιά σου ,
    Σιωπηλή πεινασμένη ενεδρεύω στους δρόμους ,
    Το ψωμί δεν με τρέφει , η αυγή με ταράζει ,
    Αναζητώ τον υγρό ήχο των βημάτων σου όλη μέρα .
    Ορέγομαι το λαμπερό σου χαμόγελο ,
    Τα χέρια σου το χρώμα του άγριου σιταριού ,
    Ορέγομαι τα χλωμά πετράδια των νυχιών σου ,
    θέλω να καταφάω το δέρμα σου σαν ολόκληρο αμύγδαλο .
    Θέλω να καταφάω την ηλιαχτίδα που τρεμοπαίζει στην ομορφιά σου ,
    Τη μύτη , άρχοντα του αλαζονικού σου προσώπου ,
    θέλω να καταφάω την φευγαλέα σκιά απ τα ματόκλαδα σου .
    Και περπατώ πεινασμένη οσφραινόμενη το λυκόφως ,
    Ψάχνοντας για εσένα , και τη ζεστή σου καρδιά ,
    όπως το πούμα στη χέρσα ερημιά.
    Pablo Neruda


    ***




    ‎"Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω
    ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
    όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο.
    Είναι, δεν λέγω, λύπη. Aλλά εμείς της Τέχνης
    κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο
    για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν
    η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.
    Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας
    πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός—
    είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.
    Και το κατάλαβες με φαίνεται,
    κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
    Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί
    μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
    χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
    χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά. "
    Κ.Π. Καβάφης, Μισή Ώρα


    ***




    Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα 
    Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου 
    Να μυρίζω από σένα και ν’αγριεύουν οι άνθρωποι
    Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο 
    Δεν το αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς 
    Είναι νωρίς ακόμη μες στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
    Να μιλώ για σένα και για μένα. 
    Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν, μ’ακούς 
    Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ακούς 
    Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό, μ’ακούς 
    Μαχαίρι 
    Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς 
    Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ακούς 
    Είμ’εγώ, μ’ακούς 
    Σ’αγαπάω, μ’ακούς 
    Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ 
    Το λευκό νυφικό τής Οφηλίας, μ’ακούς 
    Που μ’αφήνεις, που πας και ποιός, μ’ακούς 
    Σού κρατεί τό χέρι πάνω απ’τούς κατακλυσμούς
    .......
    Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει, ακούς; 
    Είμ’εγώ που φωνάζω κι είμ’εγώ που κλαίω, μ’ακούς 
    Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ακούς.
    ........
    Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
    Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα
    .........
    "Το Μονόγραμμα", Οδυσσέας Ελύτης


    ***


    ‎"Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά κοντά, για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε." Τάσος Λειβαδίτης, "Έρωτας"


    ***




    Η ΘΑΛΑΣΣΑ
    Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
    μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
    Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
    μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
    γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
    ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
    Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
    Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
    Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
    Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
    Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
    χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει
    Ντίνος Χριστιανόπουλος


    ***

    “There are infinite numbers between 0 and 1. There's .1 and .12 and .112 and an infinite collection of others. Of course, there is a bigger infinite set of numbers between 0 and 2, or between 0 and a million. Some infinities are bigger than other infinities. A writer we used to like taught us that. There are days, many of them, when I resent the size of my unbounded set. I want more numbers than I'm likely to get, and God, I want more numbers for Augustus Waters than he got. But, Gus, my love, I cannot tell you how thankful I am for our little infinity. I wouldn't trade it for the world. You gave me a forever within the numbered days, and I'm grateful.”
    ― John Green, The Fault in Our Stars


    ***


    Έρωτας τάχα να ν' αυτό
    που έτσι με κάνει να ποθώ
    τη συντροφιά σου,
    που σα βραδιάζει, τριγυρνώ
    τα φωτισμένα για να δω
    παράθυρά σου;
    Έρωτας να 'ναι η σιωπή
    που όταν σε βλέπω μου το κλείνει
    σφιχτά το στόμα,
    που κι όταν μείνω μοναχός,
    στέκω βουβός κι εκστατικός
    ώρες ακόμα;
    Έρωτας να 'ναι ή συμφορά
    με κάποιου αγγέλου τα φτερά
    που 'χει φορέσει
    κι έρχετ' ακόμη μια φορά
    με τέτοια δώρα τρυφερά
    να με πλανέσει;
    Μα ό,τι και να 'ναι το ποθώ
    και καλώς να 'ρθει το κακό
    που ν' από σένα,
    θα γίν' υπέρτατο αγαθό
    στα πόδια σου αν σωριαστώ
    τ' αγαπημένα...
    "Τα Δώρα Της Αγάπης"
    Θεώνη Δρακοπούλου (Μυρτιώτισσα)


    ***


    “H αγάπη είναι απλά μια λέξη μέχρι κάποιος να της δώσει νόημα”
    Πάολο Κοέλο
    “Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της.”


    ***


    Δέδυκε μὲν ἀ σελάννα
    καὶ Πληίαδες· µέσαι δὲ
    νύκτες, πάρα δ᾿ ἔρχετ ὤρα·
    ἔγω δὲ μόνα κατεύδω
    Σαπφώ.